Blog 01-10-2024

Een weiland. Mest. Stikstof. 40% van de uitstoot komt van de landbouw. Dat is veel. Te veel, zeggen sommigen. Het weiland zou een zonnepark kunnen worden. Het gras kan Miscanthus zijn. Niet zomaar gras, maar olifantsgras. Het groeit zonder veel stikstof te vragen. En het groeit snel.

Wat gebeurt er als we dat weiland omzetten? Geen mest meer. Geen stikstof meer. Alleen panelen die energie opwekken en gras dat bouwmateriaal wordt. Je kijkt naar een stukje land en je ziet iets anders. Een zonnepark. Een oplossing.

Gemeenten hebben ruimte nodig. Ze willen bouwen. Maar bouwen gaat niet zonder stikstofuitstoot. En stikstofregels zijn streng. Heel streng. Toch kunnen we helpen. Extern salderen noemen ze dat. Het ene probleem oplossen om het andere mogelijk te maken. Minder stikstof hier betekent bouwen daar.

Het is simpel, toch? Een boer stopt met mest uitrijden. Een gemeente kan bouwen. Iedereen wint. Het olifantsgras groeit tussen de panelen. En de huizen kunnen worden gebouwd.

Maar het is Nederland. Dus er zijn regels. Veel regels. Alles moet kloppen. Elk grammetje stikstof moet worden geregistreerd. Geen ruimte voor fouten. En toch, als alles klopt, als alles vastligt, dan kan het. Een weiland wordt een zonnepark. Een zonnepark wordt een bouwvergunning. De boer wint, de gemeente wint. En de toekomst wint.

Miscanthus is niet alleen een oplossing, het is een kans. Het wordt bouwmateriaal. Het is biobased. Circulair. Dat klinkt mooi, maar wat betekent het echt? Minder CO₂, minder uitstoot. Meer toekomst. Meer hoop.

Dit is wat we kunnen doen. Een weiland, een zonnepark, en Miscanthus. Minder stikstof. Meer energie. En meer huizen. Het is geen ingewikkeld verhaal. Het is gewoon logisch.

Voor de boer. Voor de gemeente. Voor ons allemaal.