Blog 17-03-2025

Het was een bus. Een groene bus. Geen idee of dat sloeg op de duurzaamheid of op de kleur, maar hij stond daar, klaar om Rob mee te nemen op een reis langs de rafelranden van de industriële verduurzaming. Rob, onze stagiair. Rob, die zich bezighoudt met de verduurzaming van businessparken. Rob, die nu voor het eerst meereed met de PVB-bustour, met een notitieboek en een open blik.

Station Geldermalsen. Ochtendkou. Rob verzamelt zich met de anderen. Mannen en vrouwen die weten hoe de hazen lopen in de wereld van bedrijventerreinen en subsidies. Er wordt kennisgemaakt, handen geschud. Iemand mompelt iets over Den Haag. Iemand anders over verbinding. Iedereen knikt. Ja, verbinden. Belangrijk.

De bus vertrekt richting IJzendoorn. Het begin van een dag die nog het meeste weg heeft van een verlate schoolreis, maar dan zonder de lol. Het programma wordt doorgenomen. Verbinding is het sleutelwoord. Het blijft een vaag begrip, als je het Rob vraagt. Wat is verbinden? Wie verbindt met wie? Hij schrijft het op.

Bij de Dekker Groep hoort hij over rivieruitbreiding en elektrificatie van steenfilters. Een fabriek die draait op zonne-energie. Mooi natuurlijk, maar de ironie blijft dat ze hier praten over duurzaamheid, terwijl ze allemaal in een dieselbus zitten. Niemand zegt er iets over. Rob schrijft het op.

Dan het drijvende zonneveld. Een gigantisch ding op het water. Mooi, innovatief, en vooral handig als je geen dak hebt. Rob luistert. Hij stelt vragen. Kan dit ook op industrieterreinen? Is dit een optie voor de verduurzaming van businessparken? Hij schrijft het op.

De lunch in Zaltbommel. Broodjes met pesto en pijnboompitten. Rob is allergisch. De PVB heeft niet aan allergieën gedacht. Hij vist een simpel broodje kaas uit de berg culinaire ambities en eet zwijgend. Hij schrijft niets op.

Na de lunch een rondleiding over het bedrijventerrein. Een wandeling langs klimaatadaptieve initiatieven, slimme energiehubs en een warmte-uitwisseling tussen Hitachi en DHL. Hitachi produceert warmte, DHL gebruikt het. Samen reduceren ze uitstoot. Het klinkt logisch. Rob knikt. Hij vraagt door. Hoe zit het met de opschaalbaarheid? Is dit een model dat we bij NRG2all kunnen toepassen?

Op de terugweg niets boeiends. Iedereen staart naar buiten, verzadigd door kennis en broodjes pesto. De dag eindigt in een kroeg in Geldermalsen, een zogenaamde 'toog-dialoog'. Mensen praten informeel na, bestellen een biertje. Rob luistert. Hij schrijft het op.

De bus vertrekt weer. Rob laat de bedrijventerreinen achter zich. Hij heeft veel gehoord, veel gezien. De vraag is: hoe vertalen we dit naar de aanpak van NRG2all? Welke kansen liggen hier? Welke lessen nemen we mee? Hij zal er een verslag van maken. En wij? Wij zullen kijken hoe we dit gaan gebruiken. Want verduurzaming stopt niet bij een bustour. Daar begint het pas.