Blog 24-02-2025

2024 was een jaar waarin de zonne-energiesector tussen hoop en vrees balanceerde. De prijzen fluctueerden als een achtbaan, de politiek stond erbij en keek ernaar, en regelgeving bleef vaag en onzeker. Toch bleven grote projecten overeind, maar consumenten haakten massaal af. Dit alles roept de vraag op: waar gaan we heen? Dit stuk blikt terug op een bewogen jaar en pleit voor een krachtige gezamenlijke koers voor de toekomst.

Je zou denken dat we onderhand gewend zijn aan turbulentie. Maar 2024 had een manier om zelfs de meest geharde sectorwatchers te verrassen. Economisch was het geen grandioos jaar, maar politiek? Politiek was het een kater die bleef hangen. Elektriciteitsprijzen bewogen als een dronken koorddanser. De relevante wet- en regelgeving was even consistent als een huis vol peuters, en de Nederlandse politiek? Die keek liever weg, alsof zonne-energie een ex was die je in de supermarkt tegenkomt.

Het gevolg: consumenten trokken zich massaal terug. De investeringsbereidheid voor zonne-energie daalde met meer dan 50%. Geen paniek, zou je zeggen, zolang de grootschalige zonnestroomprojecten hun ding blijven doen. En ja, ze hielden stand. Evenveel nieuwe capaciteit als in 2023. Maar in een sector waar vooruitgang de enige graadmeter is, voelt stabiliteit als achteruitgang.

Dus hier staan we dan, met een totaal geïnstalleerd zonnestroomvermogen van bijna 28 GWp, een totaal collectoroppervlakte voor zonnewarmtesystemen van 660.000 m2, en een knagend besef dat het niet genoeg is. Niet genoeg om onze Nationale klimaatdoelstellingen te halen. Niet genoeg om de energierekening van Nederlanders structureel omlaag te krijgen. Niet genoeg om ons los te maken van geopolitieke afhankelijkheden die we liever vandaag dan morgen opgeven. En zeker niet genoeg om onze sector financieel gezond te houden.

Wat dan? Afwachten tot Den Haag uit zijn winterslaap ontwaakt? Vertrouwen op de goede bedoelingen van een politiek klimaat dat zich gedraagt als een weersvoorspelling in april? Dat kunnen we ons niet permitteren. Wat we nodig hebben, is een sector die de handen ineen slaat. Een front dat luid en duidelijk maakt: de randvoorwaarden voor zonne-energie moeten beter. We hebben een krachtige gezamenlijke lobby nodig, eentje die niet in slaap sust, maar wakker schudt. Eentje die geen genoegen neemt met halve beloftes en uitgestelde agenda’s.

Zonne-energie is geen hype. Geen kortstondige opleving in een grillige markt. Het is een fundamentele pijler voor de toekomst. Maar zonder duidelijke spelregels, zonder een overheid die durft te kiezen, zonder investeerders die met vertrouwen vooruit kunnen kijken, dreigt zelfs het lichtste pad te verduisteren.

Dus nee, 2024 was niet het jaar dat we wilden. Maar laat het wel het jaar zijn dat we nodig hadden. Om te zien hoe kwetsbaar we nog zijn. En om te beseffen dat het nu menens is.